Είχα καιρό να δω μια ταινία να με αγγίξει τόσο όσο αυτή. Ένας βετεράνος του αμερικανικού στρατού αναζητά το γιο του, ο οποίος είναι επίσης στρατιώτης και η τύχη του αγνοείται από τότε που η μονάδα του επέστρεψε από το Ιράκ.
Αποκαλύπτεται χωρίς συστολές το πόσο κτήνη γίνονται - όσοι ήταν απλά βλάκες για να ενταχθούν στο στρατό, οι υπόλοιποι ήταν ήδη κτήνη - οι στρατιώτες έπειτα από όλα όσα βιώνουν στο μέτωπο. Η ταινία δεν είναι απλά ένα ακόμα μανιφέστο κατά της εισβολής στο Ιράκ και κατά του στρατού γενικά, αλλά περισσότερο προσεγγίζει τον αντίκτυπο της εισβολής στις ψυχές των στρατιωτών.
2 σχόλια:
αυτό το σ/κ δεν θα μου γλιτώσει, θα την δω κι εγώ!
Να πας, εμένα τουλάχιστον με αποζημίωσε για πολλές βλακείες που έχω δει.
Δημοσίευση σχολίου