Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2007

Ξεπουληθήκατε στο γιουσουρούμ...

Τυγχάνει να μένω δίπλα σε μια εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Συνήθως αυτό είναι κατάρα, γιάτι δώσ' του κάθε λίγο και λιγάκι τα καμπανίσματα, δώσ' του οι ψαλμωδίες στη διαπασών κ.λ.π. Λόγω της ημέρας - όλο και κάποιο Δημήτρη γνωρίζουμε όλοι - χτες και σήμερα γίνεται πανηγύρι λοιπόν στη γειτονιά.
Η αλήθεια είναι είχα χρόνια να πάω, παρ' όλο που είναι δίπλα μου. Πήγα χτες λοιπόν και αμέσως ξύπνησαν μνήμες των παιδικών μου χρόνων: Τότε που κλέβαμε από τη γιαγιά μας 50 δρχ. για να πάμε να ψωνίσουμε κιτς πλαστικά παιχνίδια από το πανηγύρι. Πάγκοι γεμάτοι κάθε λογής καλτ σκατολοϊδια. Από βρακιά, σεντόνια, κουζινικά, μπιχλιμπίδια, μέχρι τα κλασικά τρυκ και φάρσες που κάθε παιδί που σέβεται τον εαυτό του αγοράζει στα πανηγύρια. Λουκουμάδες, καλαμπόκια, μαλλί της γριάς. Έλειπαν μόνο κάτι παιχνίδια τύπου ψαρέματος, που ανάλογα με το ψάρι που θα πιάσεις κερδίζεις δώρο.
Και συνειδητοποίησα ότι το πανηγύρι είναι το μόνο που μου θυμίζει τη γειτονιά μου των παιδικών χρόνων. Σπάνια βλέπεις μονοκατοικίες, αλάνες ούτε για πλάκα, δε βλέπεις πια παιδιά να παίζουν χωρίς επιτήρηση στις γειτονιές, τίποτα...
Με αφορμή ένα πανηγύρι σκέφτομαι το πόσο τυχερή είμαι που γεννήθηκα 25 χρόνια πριν και πρόλαβα αυτό που λέμε "αθηναϊκή γειτονιά".

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

ωραιο ποστ!
:)