Μεγάλη η χάρη του oksikemia!!

Μια εξαίρεση στην αναστολή λειτουργίας του blog κατόπιν πρόσκλησης του oksikemia για ένα παιχνίδι με τους κανόνες:
1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη).
5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.

" Στις μέρες μας, έχει καταστεί δύσκολο να επιδοκιμάσει ή να αναιρέσει κανείς τη θεωρία του Hobson, μιας και το κύριο θέμα εναπόκειται στις αιτιώδεις προτεραιότητες. Τα περισσότερα συμπτώματα του αυτισμού (π.χ. αποτυχία να αναγνωρίζει κανείς συναισθηματικές εκφράσεις) θα μπορούσαν από μόνα τους να ερμηνευθούν με βάση έλλειμμα είτε στη χρήση νοητικών αναπαραστάσεων είτε στη διαπροσωπική σχέση, και μπορούν να ιδωθούν είτε ως άμεση απόρροια ενός οικείου ελλείμματος είτε ως ανάπτυξη ενός δευτερογενούς επακόλουθου. 'Εχει γίνει προσπάθεια να καθιερωθούν τα συναισθηματικά ελλείμματα ως αιτιώδης προτεραιότητα με το να υποδεικνύεται ότι τα παιδιά με αυτισμό δείχνουν διαταραχές συμπεριφοράς πριν από την ηλικία κατά την οποία αναδύονται οι ικανότητες μετα - αναπαράστασης στα παιδιά με φυσιολογική ανάπτυξη". Francesca Happe, Αυτισμός 1994
Ουφ, τεράστιες ήταν αυτές οι τρεις περίοδοι!!!!

Το παρόν blog αναστέλλει τη λειτουργία του για προσωπικούς μου λόγους. Ελπίζω να επανέλθω σύντομα...

Lost Mobisode 3

Κάτι μου λέει ότι ο Μπεν ήταν στο φέρετρο...

Lost Mobisodes

Το προηγούμενο βίντεο δυστυχώς μετακινήθηκε από όλα τα sites (εκτός από του abc που είχε ανέβει).
Τέσπα, το abc, στο οποίο προβάλλεται το lost, θα βγάζει κάθε εβδομάδα βιντεάκια που δεν έχουν προβληθεί στα μέχρι τώρα επεισόδια και που υποτίθεται συμπληρώνουν κάποια κενά ανάμεσα στους χαρακτήρες. Mπορεί κανείς να τα δει - νομίμως τουλάχιστο - μόνο σε κινητό. Ήδη έχει προβληθεί το πρώτο, το οποίο προσπάθησα να δείξω στο προηγούμενο post.
Παραπάνω είναι "βιντεοποιημένο" αυτό που είπα πριν.

Δωράκι για τους fans του Lost!

1212
Uploaded by tvspoilers101

Ok

Ξεπουληθήκατε στο γιουσουρούμ...

Τυγχάνει να μένω δίπλα σε μια εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Συνήθως αυτό είναι κατάρα, γιάτι δώσ' του κάθε λίγο και λιγάκι τα καμπανίσματα, δώσ' του οι ψαλμωδίες στη διαπασών κ.λ.π. Λόγω της ημέρας - όλο και κάποιο Δημήτρη γνωρίζουμε όλοι - χτες και σήμερα γίνεται πανηγύρι λοιπόν στη γειτονιά.
Η αλήθεια είναι είχα χρόνια να πάω, παρ' όλο που είναι δίπλα μου. Πήγα χτες λοιπόν και αμέσως ξύπνησαν μνήμες των παιδικών μου χρόνων: Τότε που κλέβαμε από τη γιαγιά μας 50 δρχ. για να πάμε να ψωνίσουμε κιτς πλαστικά παιχνίδια από το πανηγύρι. Πάγκοι γεμάτοι κάθε λογής καλτ σκατολοϊδια. Από βρακιά, σεντόνια, κουζινικά, μπιχλιμπίδια, μέχρι τα κλασικά τρυκ και φάρσες που κάθε παιδί που σέβεται τον εαυτό του αγοράζει στα πανηγύρια. Λουκουμάδες, καλαμπόκια, μαλλί της γριάς. Έλειπαν μόνο κάτι παιχνίδια τύπου ψαρέματος, που ανάλογα με το ψάρι που θα πιάσεις κερδίζεις δώρο.
Και συνειδητοποίησα ότι το πανηγύρι είναι το μόνο που μου θυμίζει τη γειτονιά μου των παιδικών χρόνων. Σπάνια βλέπεις μονοκατοικίες, αλάνες ούτε για πλάκα, δε βλέπεις πια παιδιά να παίζουν χωρίς επιτήρηση στις γειτονιές, τίποτα...
Με αφορμή ένα πανηγύρι σκέφτομαι το πόσο τυχερή είμαι που γεννήθηκα 25 χρόνια πριν και πρόλαβα αυτό που λέμε "αθηναϊκή γειτονιά".

Half Nelson

Απλά φοβερή!! Έπρεπε να την είχα δει νωρίτερα.

Περσέπολις

Ήμουν ανάμεσα σε πολλούς που βρέθηκαν χτες στην Έλλη και παρακολούθησαν σε avant premiere τη μεταφορά του κόμικ Περσέπολις στο σινεμά.
Η ταινία μου άρεσε πολύ, ήταν μια λιτή μεταφορά - καμία σχέση με ό, τι έχουμε συνηθίσει ως τώρα σε αντίστοιχες μεταφορές - του προτότυπου. Πολλές φορές ξεχνούσα ότι έβλεπα κινούμενα σχέδια, τόσο έντονα ήταν τα συναισθήματα.

In the Valley of Elah

Είχα καιρό να δω μια ταινία να με αγγίξει τόσο όσο αυτή. Ένας βετεράνος του αμερικανικού στρατού αναζητά το γιο του, ο οποίος είναι επίσης στρατιώτης και η τύχη του αγνοείται από τότε που η μονάδα του επέστρεψε από το Ιράκ.
Αποκαλύπτεται χωρίς συστολές το πόσο κτήνη γίνονται - όσοι ήταν απλά βλάκες για να ενταχθούν στο στρατό, οι υπόλοιποι ήταν ήδη κτήνη - οι στρατιώτες έπειτα από όλα όσα βιώνουν στο μέτωπο. Η ταινία δεν είναι απλά ένα ακόμα μανιφέστο κατά της εισβολής στο Ιράκ και κατά του στρατού γενικά, αλλά περισσότερο προσεγγίζει τον αντίκτυπο της εισβολής στις ψυχές των στρατιωτών.